νεαπολιτανικός

-ή, -ό 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη Νεάπολη ή στους Νεαπολίτες ή αυτός που προέρχεται από τη Νεάπολη, ναπολιτάνικος

2. φρ. «νεαπολιτανική έκτη»

μουσ. ιδιότυπη συγχορδία που αποδίδεται στους διδασκάλους τής σχολής τής Νεάπολης τής Ιταλίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. neapolitan < λατ. neapolitanus < νεαπολίτης (< Νεάπολης + επίθημα -ίτης) + λατ. κατάλ. -anus / -an].